Αναστάσιος ο Σιναΐτης Α΄ Άγιος (θ. 599) (Personal Name)

Ο Αναστάσιος Α΄ (ο λεγόμενος Σιναΐτης) ήταν Χριστιανός επίσκοπος Αντιοχείας κατά τα έτη 561-571 και 593-599. Ήταν λόγιος, ικανός και εγκρατής. Ασκήτεψε στη Μονή Σινά στις αρχές του 6ου αιώνα. Κατόπιν πήγε στην Αντιόχεια, όπου έγινε «αποκρισάριος» της Εκκκλησίας της Αλεξανδρείας. Το 599, όταν πέθανε ο επίσκοπος Αντιοχείας Δόμνος Γ΄, ο κλήρος και ο λαός ζήτησαν από τον Αναστάσιο να τον διαδεχθεί, εκλέγοντάς τον. Ο Αναστάσιος ήταν φίλος του επισκόπου Ρώμης Γρηγορίου Α΄ και αντιτάχθηκε μαζί με αυτόν στην εκκλησιαστική πολιτική του Ιουστινιανού, ο οποίος τα τελευταία χρόνια ευνοούσε τους λεγόμενους «αφθαρτοδοκητές», ένα παρακλάδι του Μονοφυσιτισμού. Το 571 ο Αυτοκράτορας Ιουστίνος Β΄ τον έπαυσε και τον εξόρισε στα Ιεροσόλυμα, προφασιζόμενος κατασπατάληση της εκκλησιαστικής περιουσίας. Ο Αναστάσιος παρέμεινε εκεί, γράφοντας και μελετώντας, μέχρι το 593, οπότε ο Αυτοκράτορας Μαυρίκιος τον κάλεσε και πάλι στον επισκοπικό θρόνο της Αντιόχειας. Τη δεύτερη φορά επισκόπευσε για έξι έτη, καθώς απεβίωσε το 599. Οι συναξαριστές τον αναφέρουν ως ιερομάρτυρα, αλλά δεν υπάρχουν συγκεκριμένες πληροφορίες για το μαρτύριό του. Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του στις 20 Απριλίου. Θεωρείται ότι έργα του είναι: «Συντακτήριος λόγος προς Aντιοχείς», «εις τους κοιμηθέντας αδελφούς». Όσο για τα έργα «Oδηγός», «περί της Eκκλησιαστικής Συνάξεως», «περί του μη μνησικακείν» φαίνεται ότι του αποδόθηκαν εσφαλμένα, καθώς συχνά συγχεόταν και συγχέεται με τον διάδοχό του. (Βικιπαίδεια)