000 05331cam a2200445 4500
001 6427
005 20241207000525.0
010 _bhbk.
090 _a6427
100 _a20170926d1973 m||y0grey50 ga
101 1 _agre
_cfre
102 _aGR
105 _ay|||z|||000cy
106 _ar
200 1 _aΗ θεολογία μετά τον "θάνατο του Θεού"
_eδοκίμια για μιαν απάντηση της ορθόδοξης εκκλησίας στο σύγχρονο αθεϊσμό
_fOlivier Clement
210 _aΑθήνα
_cΑθηνά
_d1973
215 _a228 σ.
_d22 εκ.
225 2 _aΣύνορο
_f(Αθηνά)
_v7
304 _a[Μετάφραση κειμένων από διάφορες πηγές.]
327 _aΠρόλογος -- 1. Ο Διόνυσος και ο αναστημένος Χριστός -- Τα τρία στάδια του αθεϊσμού -- Ο χριστιανισμός ενάντια στην ελευθερία; -- Ο σαδιστής πατέρας; -- Η εξορία του Θεού στους ουρανούς -- Για μια Εκκλησία κρυμμένη και προφητική -- 2. Το νόημα της γης -- Το μυστήριο του κτιστού όντος -- Η κοσμολογία και η θεία οικονομία -- Τεχνική και Ανάσταση.
330 _aΣτην προοπτική της θεανθρωπότητας και της σωτηρίας μέσα από την αγάπη, προαισθανόμαστε, όπως οι Έλληνες Πατέρες και οι Ρώσοι θρησκευτικοί φιλόσοφοι, ότι η δημιουργία του ανθρώπου -αυτό το αριστούργημα της θεϊκής παντοδυναμίας - περιέχει κατά παράδοξο τρόπο, μια διακινδύνευση για το Θεό. Η παντοδυναμία του Θεού ολοκληρώνεται ξεπερνώντας την αντίληψή μας για την παντοδυναμία - δηλαδή αυτοπεριοριζόμενη, διατρέχοντας τον έσχατο κίνδυνο, που είναι η εμφάνιση μιας άλλης ελευθερίας. Πρέπει, λοιπόν, να αναφερθούμε στην πράξη της Δημιουργίας, χρησιμοποιώντας ταυτόχρονα τους όρους της παντοδυναμίας και του περιορισμού της παντοδυναμίας: από μιά άποψη, η δημιουργία του ανθρώπου είναι μια θεληματική "κένωση" του Θεού. Πολλά ρητά των Πατέρων υπογραμμίζουν ότι ο Θεός μπορεί να κάνει τα πάντα, εκτός απο το να αναγκάσει τον άνθρωπο να τον αγαπήσει. Πρέπει, μάλιστα, να το πούμε πιο συγκεκριμμένα: η ελευθερία δεν είναι κάτι που δημιούργησε ο Θεός (πράγμα που θα απομάκρυνε απλώς το πρόβλημα και θα διπλασίαζε τις επιθέσεις των αθέων), είναι η πραγματικότητα κάποιου, που ο Θεός τον αφήνει να υπάρχει, μια πραγματικότητα που εγγίζει την οριακή έννοια του αρχικού μηδενός. Υποθέτει κάτι σαν "συστολή" του Θεού για να υπάρξει ο άλλος. Ο άλλος, δηλαδή η δυνατότητα αγάπης, αλλά και άρνησης και μίσους. Ο άλλος, δηλαδή μια ατέρμονη δυνατότητα να πληγώνεται ο Θεός, μια παραδοχή ανεπίστροφη της νοσταλγίας και της οδύνης. Ο άλλος, δηλαδή ο σταυρός, τα χέρια για πάντα ανοιχτά, το πλευρό παντοτινά τρυπημένο για να αναβλύσει το νερό του Βαπτίσματος και το αίμα της Ευχαριστίας. Ο ζωοποιός Σταυρός - μοναδική απάντηση στις ενστάσεις του αθεϊσμού για την ελευθερία και το κακό. (από το βιβλίο, σ. 47-49)
410 1 _tΣύνορο
_v7
606 _aθεολογικά δοκίμια
_99256
606 _aφιλοσοφία
_910275
606 _aαθεϊσμός
_98524
606 _aχριστιανισμός
_910365
606 _aθύραθεν γνώση
_99302
606 _aαπολογητική
_98629
606 _aορθόδοξη θεολογία
_99796
606 _aρωσική φιλοσοφία
_910043
676 _a239.7
_v23
680 _aBT83.5
_b.C5415 1973
686 _2ΙΜΠ
_aΟ2
_cΘεολογικά δοκίμια
700 1 _aClément
_bOlivier
_f1921-2009
_4070
_92448
702 1 _aΓιανναράς
_bΧρήστος
_f1935-2024
_4730
_9126
702 1 _aΜαυρόπουλος
_bΔημήτρης
_f1944-
_4340
_93357
801 0 _aGR
_bΙΜΠ
_c20170926
_gAACR2
856 _uhttp://www.imdlibrary.gr/index.php/el/component/flippingbook/book/73
990 _00
942 _2ddc
_cBK