000			06150nam a2200385 4500
001			3918
005			20240731162353.0
010			_a9789600327106 _bpbk.
090			_a3918
100			_a20100924d2000 m||y0grey50 ga
101	0		_agre
102			_aGR
105			_aaf a 001yy
106			_ar
200	1		_aΒυζαντινή ζωγραφική _eη βυζαντινή κοινωνία και οι εικόνες της _fΝαυσικά Πανσέληνου
205			_a9η ανατ.
210			_aΑθήνα _cΚαστανιώτης _d2000
215			_a302 σ. _cεικ. _d24 εκ.
305			_aΈτος τελευταίας ανατύπωσης: 2010.
320			_aΠεριέχει βιβλιογραφία (σ. 281-286), κατάλογο εικόνων (σ. 287-294) και ευρετήριο.
327			_aΠεριεχόμενα: Πρωτοβυζαντινή περίοδος παλαιοχριστιανική τέχνη (3ος-7ος αι.). Χρονικό πλαίσιο. Γεωγραφικό πλαίσιο. Κοινωνικό πλαίσιο. Προγράμματα. Μορφολογία και αισθητική των έργων της παλαιοχριστιανικής τέχνης. Πρωτοχριστιανική ζωγραφική, 3ος αι. Πρωτοχριστιανική ζωγραφική, 4ος αι. Η χρυσή εποχή της παλαιοχριστιανικής ζωγραφικής, 5ος και 6ος αι. Μωσαϊκά ή ψηφιδωτα. Τοιχογραφίες. Φορητές εικόνες. Χειρόγραφα. Μεσοβυζαντινή περίοδος (8ος αι.-1204). Η Εικονομαχία (726-843). Η ''αναγέννηση'' των Μακεδόνων (867-1081). Η ζωγραφική του 12ου αι.- Δυναστείες Κομνηνών και Αγγέλων (1081-1204). Υστεροβυζαντινή περίοδος (1204-1453). Ο χώρος στη βυζαντινή τέχνη. Η σύνθεση στη βυζαντινή τέχνη. Το φως και το χρώμα στη βυζαντινή τέχνη.
330			_aTο Βυζάντιο διαδραμάτισε δημιουργικό ρόλο στον τομέα της καλλιτεχνικής έκφρασης και ιδιαίτερα στη ζωγραφική, που είχε την προτεραιότητα έναντι της μνημειώδους ολόγλυφης πλαστικής, γιατί η τελευταία είχε στενά συνδεθεί με τον ειδωλολατρικό κόσμο. H βυζαντινή τέχνη διακρίνεται για την πρωτοτυπία της και μπορεί να συγκριθεί με την αρχαία ελληνική τέχνη. Εξάλλου, παρά τον υπερβατικό χαρακτήρα της, συνεχίζει την ανθρωποκεντρική παράδοση της αρχαιοελληνικής τέχνης, αφού η ανθρώπινη μορφή αποτελεί το κέντρο βάρους στη σύνθεση του βυζαντινού έργου. Στο βιβλίο αυτό παρακολουθούμε κατ' αρχήν την εξέλιξη της παράστασης της ανθρώπινης μορφής. Παρ' όλο που πιστεύεται ότι η βυζαντινή τέχνη παραμένει αναλλοίωτη μέσα στη μακρόχρονη πορεία της ζωής της, διαπιστώνουμε ότι, υπό την επίδραση ορισμένων πολιτικοκοινωνικών συνθηκών, οι μορφές μεταβάλλονται. Άλλοτε μνημειώδεις και ήρεμες, αποκτούν το αρχαίο κάλλος, καθώς ακολουθείται μια τάση κλασική, που αντλεί τα πρότυπά της από την ελληνορωμαϊκή παράδοση, οπότε δημιουργούνται οι λεγόμενες «αναγεννήσεις», και άλλοτε είναι εξαϋλωμένες και εξπρεσιονιστικές, σύμφωνα με μια άλλη, κυρίαρχη τάση στη βυζαντινή τέχνη, που απομακρύνεται συνειδητά από την κλασική παράδοση. H μελέτη επεκτείνεται και στο θέμα της παράστασης του χώρου, ο οποίος διαμορφώνεται με τρόπο ώστε να αναδεικνύεται ο διδιάστατος και υπερφυσικός χαρακτήρας της βυζαντινής τέχνης. Kαι ο χειρισμός του φωτός και του χρώματος, που αποθεώνονται στο Βυζάντιο, συμβάλλει εξίσου στην απόδοση μιας πνευματικής και υπερβατικής «πραγματικότητας». Τελικός σκοπός της ανάλυσης αυτών των στοιχείων είναι να ανιχνευθεί μέσα από τις εικόνες η βυζαντινή κοινωνία, η ιδεολογία της και γενικότερα η κοσμοθεωρία της, που ήταν κατ' εξοχήν θεοκεντρική, αλλά ενσωμάτωνε και ουμανιστικά χαρακτηριστικά, τα οποία όμως παρέμεναν επιφανειακά και γι' αυτό δεν επηρέαζαν ουσιαστικά τις συντηρητικές βυζαντινές δομές.
607			_aΒυζαντινή Αυτοκρατορία _9508
606			_aβυζαντινή τέχνη _98786
606			_aβυζαντινή ζωγραφική _98781
606			_aαγιογραφία _98504
606			_aεικόνες _99000
606			_aτοιχογραφίες _910191
676			_a759.0214 _v23
680			_aND142 _b.P36 2000
686			_2ΙΜΠ _aΧ4 _cΖωγραφική
700		1	_aΠανσελήνου _bΝαυσικά _4070 _91698
801		0	_aGR _bΙΜΠ _c20100924 _gAACR2
990			_00
942			_2ddc _cBK