000 05643nam a2200313 4500
001 22992
005 20240515105211.0
010 _a9786185077341
_bpbk.
090 _a22992
100 _a20220208d2018 m||y0grey50 ga
101 0 _agre
102 _aGR
105 _ay|||z|||000yy
106 _ar
200 1 _aΓενική επιστημολογία
_eφιλοσοφία, γνώση, επιστήμη
_fΓιώργος Ρουσόπουλος
_gεπιμέλεια - διόρθωση Αλέξανδρος Μανωλάκης
210 _aΑθήνα
_cΟκτώ
_d2018
215 _a242 σ.
_d21 εκ.
320 _aΠεριέχει βιβλιογραφία (σ. 229-242).
327 _aΕισαγωγή: οι νεώτερες επιστήμες -- 1.Τα σχέδια θεμελίωσης των επιστημών: Μαθηματικά -- 2.Τα σχέδια θεμελίωσης των επιστημών: Φυσική -- 3.Τα σχέδια θεμελίωσης των επιστημών: Ανθρωπολογία -- 4.Η Φιλοσοφία ως γνωσιολογία: η θεωρία της γνώσης -- 5.Η Φιλοσοφία ως γνωσιολογία: εμπειρισμός και νατουραλισμός -- 6.Η Φιλοσοφία της Γλώσσας -- 7.Η ιστορία και φιλοσοφία της επιστήμης -- 8.Η κριτική, αναστοχαστική ανασυγκρότηση της Φιλοσοφίας -- 9.Η ανθρωπολογική προσέγγιση της γνώσης και της επιστήμης -- 10.Η γενική επιστημολογία.
330 _aΗ ανά χείρας μελέτη εξετάζει το πρόβλημα των σχέσεων της φιλοσοφίας με τη γνώση και την επιστήμη εστιάζοντας στην επιστημολογία: προτείνει μια ενιαία σύλληψη της επιστημολογίας η οποία προκύπτει ως συνισταμένη τεσσάρων επιμέρους συνιστωσών - μιας επιστημονικής, μιας ανθρωπολογικής, μιας ιστορικής και μιας φιλοσοφικής. Η επιστημονική συνιστώσα αναδεικνύει τη σύνδεση της επιστημολογίας με τα σχέδια θεμελίωσης των διαφόρων επιστημών η ανθρωπολογική φέρνει στο προσκήνιο τις συνθήκες υπό τις οποίες παράγεται, συντίθεται και ερμηνεύεται η γνώση από τα υποκείμενα (τους επιστήμονες) η ιστορική συνιστώσα εστιάζει στην ανάδειξη της σημασίας των ιστορικών εξελίξεων των επιστημών στη διαμόρφωση της επιστημολογίας, ενώ η φιλοσοφική συνιστώσα διατρέχει κριτικά, αναστοχαστικά τη συνολική επιστημολογική σύλληψη, υπενθυμίζοντας τη βαθιά, συνεχή και αναγκαία σύνδεσή τους. Με αυτή την προοπτική, οι σχέσεις της φιλοσοφίας με τη γνώση και την επιστήμη φωτίζονται με νέους τρόπους που δεν ήταν σαφείς σε προηγούμενες συλλήψεις της επιστημολογίας. Ο πρώτος στόχος της ανά χείρας μελέτης είναι να αποφύγει την περιοριστική σύλληψη της επιστημολογίας που κυριαρχούσε μέχρι πρόσφατα (και συνεχίζει να κυριαρχεί σε ορισμένους κύκλους), σύμφωνα με την οποία η επιστημολογία είτε εστιάζει στη διαμόρφωση των σχεδίων θεμελίωσης των επιστημών είτε ενσωματώνεται στη φιλοσοφία της επιστήμης. Αναδεικνύοντας την ανθρωπολογική συνιστώσα και τη συμβολή της κριτικής-ανα-στοχαστικής φιλοσοφίας στη διαμόρφωση της επιστημολογίας -που είναι ο δεύτερος στόχος της μελέτης μας-, διαμορφώνεται μια γενική επιστημολογική σύλληψη που αποσκοπεί να αναφερθεί όχι μόνο στα μαθηματικά και τις φυσικές επιστήμες αλλά και στις κοινωνικές επιστήμες. Επιπλέον, η γενική αυτή σύλληψη της επιστημολογίας δίνει ιδιαίτερη έμφαση στον ρόλο του επιστήμονα-ερευνητή ως του υποκειμένου που παράγει και συνθέτει γνώση μέσω των πρακτικο-ερμηνευτικών διαδικασιών στις οποίες εμπλέκεται. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
606 _aφιλοσοφία της επιστήμης
_910277
606 _aγνώση
_98838
676 _a120
_v23
680 _aB67
_b.R68 2018
686 _2ΙΜΠ
_aΠ3
_cΦιλοσοφία
700 1 _aΡουσόπουλος
_bΓιώργος
_f1951-
_4070
_97905
801 _aGR
_bΙΜΠ
_c20220208
_gAACR2
990 _00
942 _2ddc
_cBK