| 000 | 02594nam a2200349 4500 | ||
|---|---|---|---|
| 001 | 22946 | ||
| 005 | 20240731165242.0 | ||
| 010 |
_a9607102509 _bpbk. |
||
| 090 | _a22946 | ||
| 100 | _a20211021d1994 m||y0grey50 ga | ||
| 101 | 0 | _agre | |
| 102 | _aGR | ||
| 105 | _aac||z|||000fy | ||
| 106 | _ar | ||
| 200 | 1 |
_aΔιηγήματα της θάλασσας _fΚαρκαβίτσας - Ράδος - Κόντογλου - Μωραϊτίδης _gεικονογράφηση: Γιώργος Κόρδης |
|
| 210 |
_aΑθήνα _cΑρμός _d1994 |
||
| 215 |
_a118 σ. _cεικ. _d24 εκ. |
||
| 327 | _aΗ θάλασσα (Ανδρέας Καρκαβίτσας) -- Η θάλασσα (γαλήνια και φουρτουνιασμένη) (Φώτης Κόντογλου) -- Ο μούτσος της ναυαρχίδος (Κωνσταντίνος Ράδος) -- Των θαλασσών ο άγιος (Αλέξανδρος Μωραϊτίδης) -- Η δικαιοσύνη της θάλασσας (Ανδρέας Καρκαβίτσας) -- Η κόρη του Πρωτοκάραβου (Κωνσταντίνος Ράδος). | ||
| 330 | _aΟ Πατέρας μου -μύρο το κύμα που τον τύλιξε- δεν είχε σκοπό να με κάμη ναυτικό. - Μακριά, έλεγε, μακριά, παιδί μου, απ' τ' άτιμο στοιχειό! Δεν έχει πίστη, δεν έχει έλεος. Λάτρεψέ την όσο θες, δόξασέ την εκείνη το σκοπό της. Μη κοιτάς που χαμογελά, που σου τάζει θησαυρούς. Αργά-γρήγορα θα σου σκάψη το λάκκο ή θα σε ρίξη πετσί και κόκκαλο, άχρηστο στον κόσμο. Είπες θάλασσα, είπες γυναίκα, το ίδιο κάνει. [...] (Από το διήγημα Η ΘΑΛΑΣΣΑ του Καρκαβίτσα) | ||
| 606 |
_aδιηγήματα _98931 |
||
| 606 |
_aελληνική πεζογραφία _99090 |
||
| 606 |
_aσυλλογές _910107 |
||
| 676 |
_a808.83936 _v23 |
||
| 686 |
_2ΙΜΠ _aΨ13 _cΝεοελληνική πεζογραφία |
||
| 701 | 1 |
_aΚαρκαβίτσας _bΑνδρέας _f1866-1922 _4070 _94608 |
|
| 701 | 1 |
_aΡάδος _bΚωνσταντίνος Ν. _f1862-1931 _4070 _97824 |
|
| 701 | 1 |
_aΚόντογλου _bΦώτης _f1895-1965 _4070 _932 |
|
| 701 | 1 |
_aΜωραϊτίδης _bΑλέξανδρος _f1851-1929 _4070 _9202 |
|
| 702 | 1 |
_aΚόρδης _bΓιώργος Δ. _f1956- _4440 _95000 |
|
| 801 | 0 |
_aGR _bΙΜΠ _c20211021 _gAACR2 |
|
| 990 | _00 | ||
| 942 |
_2ddc _cBK |
||