000			03339nam a2200313 4500
001			22767
005			20240731164935.0
010			_a9789609550895 _bpbk.
090			_a22767
100			_a20200528d2016 m||y0grey50 ga
101	0		_agre
102			_aGR
105			_ay|||z|||000ad
106			_ar
200	1		_aΑγάπησέ με _eμυθιστόρημα εμπνευσμένο από τη ζωή του "Αγίου των λεπρών" στη Σπιναλόγκα _fΜαρία Παστουρματζή
210			_aΑθήνα _cΕν πλω _d2016
215			_a352 σ. _d21 εκ.
330			_aΤο σκήνωμά του το σκεπάσαν μύρα κι ασπασμοί. Κι οι χρόνοι που περάσανε σκεπάσανε τη μνήμη του. Η Σπιναλόγκα που αγάπησε έγινε αξιοθέατο... Μα το βουβό θυσιαστήριο του Αη-Παντελεήμονα κράτησε μέσα του, όπως τα ιερά απομεινάρια των μαρτύρων που το στέριωσαν, το δάκρυ του. Το φύλαξε βαθιά στα σπλάγχνα του να ανακράζει "μνήσθητι!"... Ο π. Χρύσανθος Κατσουλογιαννάκης υπήρξε ο τελευταίος ιερέας της Σπιναλόγκας. Γεννήθηκε το 1893 και εκάρη μοναχός το 1911 στην Ι. Μ. Τοπλού Σητείας. Αργότερα πήγε στην Ι. Μ. Φανερωμένης Ιεράπετρας. Από εκεί έφυγε για τη Σπιναλόγκα εθελοντικά το 1947, όπου και διακόνησε το νησί μέχρι το κλείσιμο του λεπροκομείου το 1957. Παρέμεινε στη Σπιναλόγκα μόνος του για μια πενταετία για να φροντίζει τους τάφους των λεπρών και να τελεί τρισάγιο. Επέστρεψε στη Ι. Μ. Τοπλού για λόγους υγείας. Κοιμήθηκε το 1972. Είχε δικαίως τη φήμη αγίου. Ο Επαμεινώνδας Ρεμουνδάκης, ο επανομαζόμενος και "αρχάγγελος της Σπιναλόγκας", είναι το δεύτερο υπαρκτό πρόσωπο του μυθιστορήματος. Mέσα από τη μυθοπλασία, η Μαρία Παστουρματζή ζωντανεύει τα ατελείωτα "πάθια" και τους "καημούς" των κατοίκων της Σπιναλόγκας και ζωγραφίζει τη μόνη δύναμη που νικά τον ανθρώπινο πόνο: την Αγάπη που ανεβαίνει ως τον σταυρό.
600		1	_aΚατσουλογιαννάκης _bΧρύσανθος _cΠρεσβύτερος _f1893-1972 _96923
607			_aΣπιναλόγκα (Λασίθι) _96921
606			_aνεοελληνικό μυθιστόρημα _99705
606			_aνόσος του Χάνσεν _99743
606			_aλεπροί _99535
676			_a889.38 _vΕΕΒ
686			_2ΙΜΠ _aΨ13 _cΝεοελληνική πεζογραφία
700		1	_aΠαστουρματζή _bΜαρία Σ. _4070 _96922
801		0	_aGR _bΙΜΠ _c20200528 _gAACR2
990			_00
942			_2ddc _cBK