Ο Νικηταράς

Internal Bibliographies/Indexes Note: Περιέχει βιβλιογραφία.

Contents Note: Περιεχόμενα:
Πρόλογος
Εισαγωγή
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ (ΠΡΟΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΑ)
Τουρκοκρατία
Κλέφτες κι αρματολοί
Τουρκολέκας
Η γέννησή του
Το άντρειωμά του
Φιλικός
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ (1821)
Ο μεγάλος σηκωμός
Ο Τσότσολας
Καλογερικό Βαλτέτσι
Δολιανά
Στην πολιορκία τ' Αναπλιού
Στη Ρούμελη
Στην Τριπολιτσά
Πάλι στ' Ανάπλι
ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ (1822)
Επίδαυρος
Με το Δυσσέα
Αγια-Μαρίνα
Άρειος Πάγος και Νικηταράς
Δρακοσπηλιά
Δράμαλης
Στην Αθήνα
Περαχώρα και πάλι Άη-Σώστης
Πέφτει τ' Ανάπλι
Πρεσβευτής της Πατρίδας
ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ (1823)
Η Συνέλευση του Άστρους
Πάλι στη Ρούμελη
Τα προζύμια του εμφύλιου πολέμου
ΜΕΡΟΣ ΠΕΜΠΤΟ (1824)
Έλληνες κατά Ελλήνων
Η κασέλα του Μακρυγιάννη
Πρόσκαιρη συμφωνία
"Νικήτα! δεν είναι δουλειά ιδική σου"
Β' εμφύλιος πόλεμος
ΜΕΡΟΣ ΕΚΤΟ (1825)
Τα επινίκια του Κωλέτη
Ο Μπραΐμης
Η αγγλική "προστασία"
Γυρισμός στο Μοριά
ΜΕΡΟΣ ΕΒΔΟΜΟ (1826)
Ματαιώνεται η προδομένη έφοδο
Η Γ' Εθνική Συνέλευση
Μάνη - Καστράκι - Μπασαρά - Μεμέταγα
Με τον Καραϊσκάκη
ΜΕΡΟΣ ΟΓΔΟΟ (1827)
Η Συνέλευση της Τροιζήνας
Στο στρατόπεδο της Αττικής
Φεύγει τελευταίος
Στη Μεσσηνία
ΜΕΡΟΣ ΕΝΑΤΟ (1828 - 1849)
Ο Μπραΐμης χαμηλώνει τα μάτια
Παρά λίγο... χαρτοβιομήχανος
Φίλος του Καποδίστρια - Ενάντιος στην Ξενοκρατία
Νικήτας ο Μακεδονικός
Ο θάνατός του
Επίλογος

Summary or Abstract: Σαν περάσουνε χρόνια, στεριωθεί ένας ειρηνικός κόσμος και η ζωή του ανθρώπου μετριέται αλλοιώτικα, μπορεί ν' αδικήσει τον «Τουρκοφάγο» όποιος δεν ξέρει πως το σπαθί του γκρέμιζε τυραννία αιώνων κι άνοιγε το δρόμο για την εθνική μας λευτεριά και την πρόοδο.
Τ' όνομα Νικήτας δεν χώραγε το μπόϊ του και τα έργα του. Χρειάστηκε να προστεθεί μια μεγεθυντική θαυμαστική κατάληξη, για να μπορέσει ο λαός ο γλωσσοπλάστης να εκφράσει αυτό που ήθελε. Κι έτσι μας τον παράδωσε στην Ιστορία: Νικηταρά! Και το παρατσούκλι «τουρκοφάγος» που αφήνει τη φαντασία να πλάθει, άνθρωπο αιμοβόρο και θηριώδη, το πήρε στη μάχη με τους τυράννους. «Κουράγιο Νικήτα, Τούρκους σφάζεις» φώναξε ο πολεμιστής στον άνθρωπο στη μάχη του Αη-Σώστη.
Αυτόν τον ήρωα θα πασχίσουμε να δώσουμε σε τούτο το βιβλίο.
Μπροστάρης των μπροστάρηδων, ξεχωριστός στους ξεχωριστούς, πατριώτης αγνός κι ανιδιοτελής, έχει πολλά να μας διδάξει.
Μα από τώρα κιόλας χρωστάμε μιαν εξήγηση στον αναγνώστη.
Ανιστορώντας το βίο και τα έργα του Νικηταρά, και τονίζοντας το ρόλο του, δεν ξεχνάμε, ούτε θέλουμε να υποτιμήσουμε τους αγώνες και τις θυσίες της μεγάλης μάζας του λαού, τους ανώνυμους και τους άγνωστους ήρωες που με το αίμα τους ποτίσανε το Εικοσιένα. Το δίκιο είναι η ευγνωμοσύνη μας να μοιράζεται σ' όλους τους αγωνιστές και τους ήρωες, μικρούς και μεγάλους, γνωστούς και άγνωστους. Και πέρα απ' αυτό το χρέος, την ιστορία δεν πρέπει να την βλέπουμε σαν αντικείμενο περιέργειας. Είναι ο προβολέας που φωτίζει το χτες, το σήμερα και το αύριο. [...] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)