Το αίνιγμα του κακού

Internal Bibliographies/Indexes Note: Περιλαμβάνει βιβλιογραφικές αναφορές και ευρετήριο.

Contents Note: Περιεχόμενα:
Απόπειρες νοηματικών οριοθετήσεων
Η σχετικότητα των οριοθετήσεων
Η "λογική" της φύσης και ο "παραλογισμός" της αυτονομίας της
Εικονογράφηση ορισμών
Ο πολυμήχανος σαδισμός
Ματαιωμένες προσδοκίες στη Νεωτερικότητα
Η απόλαυση της κτηνωδίας σε "προηγμένες" κοινωνίες
Βλαστήματα της φυσιοκρατίας του Διαφωτισμού
Η αναλγησία του "φυσικού κακού"
Η φύση δεν διακρίνει ποιότητες λειτουργικές και ηθικές
Ασύμπτωτη η λογική του ανθρώπου με τη λογική της φύσης
Συνέπειες της παραδοχής του ασύμπτωτου
Απόπειρες ερμηνείας του κακού
Γνωστικισμός και οντολογικός δυαλισμός
Ιουδαιοχριστιανική παράδοση
Τα σημαίνοντα καλόν και κακόν, οι σημασίες των ονομάτων Αδάμ και Εύα
Ο κόσμος ως ευλογία
Η ύπαρξη ως σχέση και ως μη σχέση
Βιωματική γνώση του καλού και του κακού
Πρώτο κακό και μέγα ο θάνατος
Γιατί αθάνατοι οι δαίμονες;
Υποβολιμαία στον άνθρωπο η επιλογή της μη σχέσης
Ερμηνευτικό κενό η καταγωγή του κακού
Το φίδι και η γυναίκα
Το κακό, πτυχή του οντολογικού ερωτήματος
Η υπαρκτική πληρότητα του ακτίστου και οι υπαρκτικοί περιορισμοί του κτιστού: δύο τρόποι υπάρξεως
Το "κατ' εικόνα" ως εκ-στατική της ύπαρξης δυνατότητα
Προϋπόθεση της εκ-στατικής ελευθερίας το κακό
Πώς ο Θεός γινώσκει καλόν και πονηρόν, και πώς ο άνθρωπος
Καλόν και πονηρόν στην καλή λίαν κτίση του Θεού
Ο κόσμος ως άσχετη νομοτέλεια και ο κόσμος ως κλήση σε σχέση
Η γυμνότητα ως επιλογή ή ως υπέρβαση του τρόπου της κτιστότητας
Ο "άλλος" ως επίβουλος ή ως "βοηθός"
Η παγιωμένη ερμηνεία των πρώτων σελίδων της Γένεσης
Συστοιχία πτώσης του ανθρώπου και ενανθρώπισης του Θεού
Αμφισβητήσεις του συσχετισμού
Ελευθερία από την αναγκαιότητα προϋπάρχουσας πτώσης
Αντιφάσεις των σημαινόμενων της πτώσης
Λογική η ταύτιση του μη ακτίστου με το μη καλό
Εμπειρική η πρόσληψη του λόγου των κτιστών ως κλήσης σε σχέση με το άκτιστο
Η φύση λειτουργεί διηνεκώς ως δένδρον του γινώσκειν καλόν και πονηρόν
Με κτιστές ενέργειες ενεργείται στον Χριστό η ελευθερία του ακτίστου
Η άσκηση ως μετοχή
Απροσδιοριστία ορίων ελευθερίας και αναγκαιότητας
Η γλώσσα νομικών-δικανικών σχημάτων για τον εντοπισμό του κακού
Ιστορικές συγκυρίες της θρησκευτικής και της "εκκοσμικευμένης" εκδοχής του κακού
Κοινή τους βάση ο φυσιοκρατικός ατομοκεντρισμός
Μετάθεση του προβλήματος στο επίπεδο της συμπεριφοράς
Αδιέξοδη και η "επιστροφή στη φύση"
Πότε αλλάζουν οι ιστορικές συντεταγμένες προβληματισμού για το κακό
Μονόδρομος ο ατομοκεντρισμός, η νοησιαρχία, ο νομικισμός
Οι δραματικές ιστορικές επιπτώσεις του μονόδρομου
Αίνιγμα τα ιστορικά εδραιώματα της παγίδευσης στον μονόδρομο
Οι επισημάνσεις Γεωργίου Φλωρόφσκι για το αναιτιολόγητο του κακού
Το κενό οντολογικής ερμηνείας εκβάλλει σε αδιέξοδο δυαλισμό
Λογικά άτοπο να είναι οντότητα το κακό
Λογικά προσφορές οι κατηγορίες πληρότητας και μη πληρότητας, τελειότητας και ατέλειας
Χάρισμα το κατ' εικόνα, επιλογή το καθ' ομοίωσιν
Η "πτώση" απλώς αλληγορεί τη διαφορά κτιστού και ακτίστου
Η ερμηνεία του χριστιανικού ευαγγελίου συνάρτηση της μετοχής στο εκκλησιαστικό γεγονός
Γνωρίζουμε επειδή έχουμε γνωσθεί
Η σχετικότητα και της ευ-αγγελικής γλώσσας
"Μη καλέσης τον Θεόν δίκαιον"
Όταν ειδωλοποιούνται τα κείμενα
Άγγελοι και δαίμονες στην ιουδαιοχριστιανική παράδοση
Ο όρος "πνευματικές" υπάρξεις
Τα δάνεια από παγανιστικές μεσανατολικές θρησκείες
Συμβολική σημαντική άμοιρη οντολογικών προσδιορισμών
Ποιο το "νόημα" της ύπαρξης πνευμάτων
Οι απόπειρες ορισμών
Παράλογο να μιλάμε για "φυσικό κακό"
Όμως "τυφλή" η φυσική νομοτέλεια απέναντι στην προσωπική μοναδικότητα
Φυσικά δεδομένη η ιδιοτέλεια, υποστατικά κατορθωτή η ανιδιοτέλεια
Ο πόνος εμπειρία κακού
Αδυναμία ορισμού του πόνου
Οντολογική αοριστία των αντιθέτων: πόνου-ηδονής
Διαπλοκή της ηδονής με τη δυναμική της σχέσης, βίωση του πόνου ως αιτήματος σχέσης
Πόνος, φθορά και θάνατος, όρια της υπαρκτικής ανεπάρκειας του κτιστού
Δύο ακόμα ανοιχτά ερωτήματα
Ο θάνατος, μηδενισμός της ύπαρξης;
Η απάντηση της προσωποκεντρικής οντολογίας
[...]

Summary or Abstract: Η λογική της φύσης δεν ξεχωρίζει ποιότητες: Ο σεισμός, η λοιμική, ο καταποντισμός, η φωτιά αφανίζουν τους ανθρώπους χωρίς καμιά διάκριση από τα άλογα ζώα. Η φθορά, ο πόνος, ο τρόμος, ο πανικός, ο θάνατος είναι συνθήκες της ύπαρξης ίδιες για τον Αριστοτέλη και για τον σκύλο του, για τον Γκάντι και για τον Χίτλερ, για τον Μότσαρτ και για τον Ηρόστρατο. Γιατί; Πώς συμβιβάζεται αυτή η αλογία με τη σοφία και το κάλλος της φύσης, με την έκπληξη που είναι ο ανθρώπινος νους, η δημιουργική μοναδικότητα κάθε ανθρώπου; Γιατί ο σαδισμός, η τυφλή πλεονεξία, το μίσος, το έγκλημα να έχουν ρίζες στη βιοδομή του ανθρώπου; Γιατί το μοναδικό, μάλλον, λογικό πλάσμα μέσα στο άπειρο σύμπαν να σπαράσσεται σε αντιμαχίες, να ασκεί με βία την ιδιοτέλεια; Το αίνιγμα του κακού διατρέχει τους αιώνες με τη φιλοσοφική αναζήτηση και τη μεταφυσική ελπίδα παγιδευμένες σε λογικά κενά και αδιέξοδες αντιφάσεις, σε αφελή ερμηνευτικά στερεότυπα, απλοϊκές παραδοχές, ψυχολογικές προβολές. Μπορούμε να βάλουμε μια λογική τάξη (αρχές συνεννόησης) στα ερωτήματα για το κακό; Υπάρχει ερμηνευτικός μίτος στοιχειωδώς επαρκής για την ανθρώπινη απορία; Το βιβλίο επιχειρεί να αναμετρηθεί με αυτή την πρόκληση. (Από τον πρόλογο της έκδοσης)