Γυναίκες θεόφρονες

Contents Note: «Ένα βιβλίο στο οποίο παρουσιάζονται οσιακές μορφές μοναζουσών οι οποίες ασκήθηκαν στις γυναικείες Μονές του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων και αθόρυβα δια της προσευχής αλλά και δια των έργων των χειρών τους διαφύλαξαν τα Πανάγια Προσκυνήματα.

Είναι μοναχές περισσότερο ή λιγότερο μορφωμένες, περισσότερο ή λιγότερο πλούσιες, περισσότερο ή λιγότερο καλομαθημένες ή σκληραγωγημένες, όταν ζούσαν στον κόσμο… Με κοινά όμως γνωρίσματα του χαρακτήρα τους την τόλμη και την σωφροσύνη! Πέταξαν τα πλούτη τους, ξέχασαν τα σπίτια τους και τις πατρίδες τους, έθαψαν τα πτυχία τους, κάλυψαν στα μαύρα την ομορφιά τους. Έκαναν το μεγάλο βήμα! Πήγαν στην Αγία Γη να μονάσουν. Γυναίκες, σκεύη αδύναμα, σε καιρούς και χρόνια δύσκολα, μέσα σε κινδύνους, σε έθνη ξένα, σε γλώσσες άγνωστες, σε πολέμους, σε αρρώστιες, σε απίστευτη φτώχεια και στέρηση… Κι όμως καμιά τους δεν έκανε πίσω! Διάλεξαν όλες τους την «αγαθή μερίδα» της Μαρίας, της αδελφής του Αγίου Λαζάρου».
…Μετά, το μυαλό μου γύρισε πολλά χρόνια πίσω, στη σεβαστή μας Γερόντισσα Αγαθονίκη, την πρώτη Ηγουμένη της Ιεράς Μονής Αγίου Λαζάρου, Μάρθας και Μαρίας στη Βηθανία. Πόσα μας δίδαξε όλες εμάς με τα λόγια της, αλλά πιο πολύ με την σιωπή της! Στάθηκε φρουρός ακοίμητος “κρατώντας τον τόπο”… Και σκέφτηκα:μια τιμή σε όλες τις Μοναχές της Αγίας Γης, είναι αυτό το βιβλίο… Μια τιμή, που καμιά από τις Αδελφές μας Μοναχές των Ιεροσολύμων ούτε την ζήτησε, ούτε την περίμενε ποτέ… (Από το οπισθόφυλλο της έκδοσης)