Η προσευχή ως ατελεύτητη δημιουργία

Contents Note: Πρόλογος -- Προσευχή, υπερφυσική εργασία -- ΣΧΟΛΙΑ ΣΕ ΛΟΓΟΥΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΣΙΛΟΥΑΝΟΥ ΚΑΙ ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ -- Όποιος αγαπά τον Θεό προσεύχεται σε Αυτόν -- Η πνευματική τελείωση του ανθρώπου με τη χάρη της προσευχής -- Προσευχή, συνέργεια με τον Θεό για την επίτευξη του καθ’ ομοίωση -- Η αγία χαρά της προσευχής -- Η διαπασών της θείας αγάπης -- Προφητικός συσσεισμός στην προσευχή -- Τρέχοντες για να αρπάξουμε -- Εκείνον που μας κατέλαβε -- Πνευματική δομή του προσευχόμενου ανθρώπου -- Μετασχηματιστής αγάπης -- Ο λόγος του Θεού – πηγή εμπνεύσεως -- Ασύγκριτη η δωρεά του Θεού με τα επιτηδεύματα των ανθρώπων -- Καθαρά προσευχή -- Τα φτερά της προσευχής -- Προσευχή – συνουσία Θεού και ανθρώπου -- Ιδιώματα της προσευχής -- Σαλευόμενοι στον αγώνα για την τελειότητα -- Προσευχή και περιβάλλον, ορατό και αόρατο -- Θεραπεία και ενοποίηση της φύσεώς μας στη ζέση της προσευχής -- Ο διχασμός της φύσεώς μας -- φανερώνεται στην προσευχή -- Μετάνοια και αναγέννηση -- Παράδοση στη δωρεά του Θεού -- Ο Χριστός, υπόδειγμα μιμήσεως σε κάθε περίσταση -- Το δικαίωμα της φιλαυτίας, αρχή του θανάτου· η αυτομεμψία, αρχή της οδού του Κυρίου -- Υποστατική προσευχή υπέρ όλου του κόσμου -- Χαίροντες μετά χαιρόντων και κλαίοντες μετά κλαιόντων -- Το παρόν, ο πολύτιμος χρόνος της σωτηρίας -- Η υπερφυσική και παράδοξη ζωή του ανθρώπου του Θεού -- Η θεωρία του Θεού νεκρώνει και ζωοποιεί -- Δημιουργία υιών Θεού -- Πολλοί γαρ οι κλητοί, ολίγοι δε οι εκλεκτοί -- Η πιστότητα των φίλων του Θεού -- Η στενή οδός -- Οι εντολές είναι σκληρές, διότι Αυτός που εντέλλεται είναι Θεός και έχει βάλει μεγάλο σκοπό για εμάς -- Ευγνωμοσύνη για την πνευματική παιδεία των Πατέρων μας -- Μεταμέλεια για το ολίσθημα στη νοερά θεωρία του -- Με την αληθινή μετάνοια ακόμη και η πτώση γίνεται αφορμή για μεγαλύτερη χάρη και σταθερότητα -- Στη βαθειά καρδιά κατέχει ο άνθρωπος τη φύση του -- Προσευχή, ο πλούτος της πνευματικής ζωής -- Θεμέλια της προσευχής -- Η παιδεία του Θεού ως πλαίσιο προσευχής -- Η προσευχή ως βακτηρία στη σταυρική οδό -- Η προσευχή ως προπόνηση για την αιωνιότητα -- Η γνώση του Θεού διά της προσευχής και της αγάπης -- Ο πλατυσμός της αγάπης και της γνώσεως του Χριστού -- ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ -- Ο άνθρωπος, αυτουργός της ομοιώσεώς του με τον Χριστό -- Πεντηκοστός ψαλμός – Έκφραση μετανοίας -- Προσευχή του Ιησού -- Επίλογος, «Μεθ’ ημών ο Θεός» -- Πίνακας Αγιογραφικών χωρίων.

Summary or Abstract: Όσο περισσότερο τρίβεται κάποιος με τη θεία ενέργεια στην πράξη της προσευχής, τόσο εξαλείφεται το κάλυμμα της καρδιάς. Όταν συσσωρευθεί αυτή η ενέργεια, το κάλυμμα αίρεται τελείως, η βαθειά καρδιά ανοίγει και τότε ο νους του ανθρώπου βρίσκει τον τόπο της, όπου τελεσιουργείται το φοβερόν της παραστάσεως. Ο ορατός κόσμος υποχωρεί και ο ανώτερος, ο πνευματικός, γίνεται ψαυστή πραγματικότητα. Ο νους παύει να διαλογίζεται και σιγά με άκρα προσοχή. Η καρδιά πληρούται από ένα ζωοποιό φόβο ευλαβείας. Η αναπνοή συστέλλεται και ο Θεός γίνεται “τα πάντα εν πάσι”.