Πώς συγκεντρώνεται ο νους στην προσευχή;

Contents Note: Α΄ Γιατί φεύγει ο νούς μου στην προσευχή; -- Η καταπληκτική ευκινησία του νού -- Η ροπή του νού προς το κακό -- Και ο διάβολος πολεμεί με λογισμούς -- Β΄ Πως θα μένει ο νούς μου στην προσευχή; -- Πως στεκόμαστε μπροστά σ’ έναν επίγειο αρ­χοντα; -- Είναι ο Θεός παρών εκεί! -- Προετοιμασία με μελέτη -- Βοηθεί και η αυτοκριτική -- Διαρκής και επίμονη προσπάθεια -- Ο βαθύς πόθος της ψυχής -- Ο Θεός κατανοεί την αδυναμία μας -- Ο Θεός διδάσκει τη σωστή προσευχή.

Summary or Abstract: Ο πανάγαθος Θεός αφού δημιούργησε όλο τον ορατό κόσμο που μας περιβάλλει, έπλασε τελευταίο τον άνθρωπο και τον τοποθέτησε βασιλιά στο ανάκτορο της Δημιουργίας. Επειδή είναι «κατ’ εικόνα» Θεού, είναι λογικός και ελεύθερος. Έχει νου. Μόνος αυτός σ’ όλη την ορατή δημιουργία μπορεί να σκέπτεται τον Δημιουργό του και επιπλέον να επικοινωνεί με τον παντοδύναμο και πάνσοφο Δημιουργό, με τον παντέλειο Θεό.
Μετά την πτώση μας στην αμαρτία η εικόνα του Θεού μέσα μας τραυματίσθηκε, ο νους σκοτίσθηκε, η σκέψη­ δεν λειτουργεί σωστά, η προσευχή γίνεται δύσκολη. Γι’ αυτό και η προσευχή, στα πρώτα τουλάχιστον στάδια της πνευματικής ζωής, δεν είναι απόλαυση, όπως ήταν απόλαυση η επικοινωνία των πρωτοπλάστων με τον Θεό στον Παράδεισο. Η προσευχή στην αρχή είναι αγώνας και κόπος. Διότι μας προδίδει η πεσμένη στην αμαρτία φύση μας.
Στις λίγες σελίδες που ακολουθούν θα σταθούμε σε μία απ’ αυτές τις δυσκολίες, που μας ταλαιπωρούν κατά την ιερή ώρα της προσευχής και κατεβάζουν την ποιότητά της. Είναι η συχνή διάσπαση του νου, που όλοι σε κάποιο βαθμό την έχουμε ζήσει. Την ώρα που προσευχόμαστε, συχνά το μυαλό μας δεν είναι εκεί. Κάπου αλλού ταξιδεύει. (από τον πρόλογο)