Πότε και πως να εξομολογήσαι

Contents Note: Αφιέρωσις -- Πρόλογος -- Πένθος χαράς -- Πρέπει να εξομολογηθώ; -- Είμαι τόσο αμαρτωλός; -- Δεν έχω κάνει τίποτε! -- Τα λέω στην εικόνα! -- Άνθρωποι αμαρτωλοί οι ιερείς -- Το εμπόδιο της ντροπής -- Αφού θα τα επαναλάβω; -- Αργότερα! Έχω καιρό! -- Κάθε ημέρα να εξομολογούμαι; -- Πώς να εξομολογούμαι; -- Τα δύο άκρα -- Ομολογία αμαρτιών -- Μη χάσης την προθεσμία -- Όχι άκαρπη μετάνοια -- Περιεχόμενα.

Summary or Abstract: Η ζωή μας είναι γεμάτη ευκαιρίες. Ο Θεός μας αγαπά. Θυσίασε για μας το μονογενή Του Υιό. Συμβαίνουν περιστατικά στο βίο μας, που ξεκάθαρα φαίνεται, πως μας καλεί κοντά Του. Εμείς δυστυχώς ξεφεύγουμε. Φυγόκεντρη τάσις απομακρύνει από το Θεό, που είναι το κέντρο του παντός. Η φυγόκεντρη τάσις ονομάζεται αμαρτία.
Όλοι έχουμε πείρα του κακού, και μάλιστα πικρή. Όλοι έχουμε καή από την αμαρτία. Όλοι έχουμε γευτή τα αποτελέσματά της. Εξωτερικά, μα πιο πολύ εσωτερικά, έχουμε πληγωθή από την αμαρτία. Ας είναι όμως ευλογημένο το όνομα του Θεού! Αν ισχυρή είναι η φυγόκεντρη δύναμις της αμαρτίας, δυνατή επίσης είναι και η κεντρομόλος δύναμις, που λέγεται μετάνοια.
Η μετάνοια είναι χάρισμα της φιλανθρωπίας του Θεού. Πρόκειται για ευκαιριακό δώρο. Μόνο, δηλαδή, σε τούτη τη ζωή αξιοποιείται η μετάνοια του αμαρτωλού και μεταβάλλεται το πικρό σε γλυκύ.
Η μετάνοια αρχίζει να ενεργοποιήται από τη στιγμή, που μέσα μας γεννιέται η "κατά Θεόν λύπη" (Β' Κορ. 7,10).
Η αμαρτία είναι ξένο σώμα στον άνθρωπο. Στον οργανισμό, όταν ξένο σώμα, και μάλιστα αιχμηρό, εισέρχεται, προκαλεί πόνο. Έτσι και στην ψυχή. Η ευαίσθητη ψυχή αισθάνεται πόνο για την αμαρτία.
Ο λόγος του Θεού τότε είναι ευεργετικός, όταν οδηγή τις ψυχές των αδελφών χριστιανών σ' αυτή την ευλογημένη λύπη. Στη λύπη, που γεννάει τη χαρά. Ο απόστολος Παύλος λέει για τη διάκρισι λύπης και λύπης: "Η κατά Θεόν λύπη μετάνοιαν εις σωτηρίαν αμεταμέλητον κατεργάζεται. Η δε του κόσμου λύπη θάνατον κατεργάζεται" (Β' Κορ. 7,10).
Σκοπός του βιβλίου αυτού είναι να οδηγήση τους συναμαρτωλούς αδελφούς στη χαρά της λυτρώσεως, περνώντας από το μονοπάτι της κατά Θεόν λύπης, που είναι η μετάνοια. Η μετάνοια καθαρίζει τις αμαρτίες μας, αφού γι' αυτές προσφέρεται το λυτρωτικό Αίμα του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού. [...] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)