Ιωάννης Α. Καποδίστριας

Notes Pertaining to Title and Statement of Responsibility: Βραβείον Ακαδημίας Αθηνών.

Internal Bibliographies/Indexes Note: Περιέχει βιβλιογραφία και ευρετήριο.

Contents Note: Περιεχόμενα:
Πρόλογος -- ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ -- ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α'. Η ΑΡΧΗ ΜΙΑΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ -- ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β'. ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ -- ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ'. ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΩΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ -- ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ'. ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ -- ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ε'. Η ΦΙΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ -- ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ -- ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΣΤ'. ΤΑΞΙΔΙΑ ΣΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ -- ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ζ'. Η ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΤΡΟΙΖΗΝΑΣ. Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ -- ΚΕΦΑΛΑΙΟ Η'. ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ. Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΣΜΟΝΗ -- ΚΕΦΑΛΑΙΟ Θ'. ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ -- ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ι'. ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ -- ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ -- ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ -- ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ.

Summary or Abstract: Τούτο το βιβλίο έρχεται να προσθέσει μία ακόμα βιβλιογραφική μονάδα στην πλουσιώτατη βιβλιογραφία -ελληνική και ξένη- για τη μεγάλη μορφή του Ιωάννη Καποδίστρια. Μερικοί, ίσως-ίσως αρκετοί, ιστορικοί και άλλοι συγγραφείς, έγραψαν για την «αμφιλεγόμενη» ή «αμφισβητούμενη» προσωπικότητα του Καποδίστρια. Και τις περισσότερες φορές τα επιχειρήματά τους στηρίζονται επάνω σε γνώμες και κείμενα άλλων, που έγραψαν για τον έλληνα πολιτικό και διπλωμάτη. Άλλες πάλι φορές αποσπώνται μεμονωμένες φράσεις από τα κείμενα του ίδιου και θεμελιώνονται επάνω του ολόκληρες θεωρίες κατά βάση αρνητικές ή επικριτικές. Μερικοί δεν θα διστάσουν να φθάσουν στο σημείο της απαράδεκτης συκοφαντίας ή της χαμηλής φρασεολογίας. Η συμπλήρωση 200 χρόνων από τη γέννησή του, το 1976, έδωσε αφορμή σε πολλούς να μιλήσουν ή να γράψουν ξανά υπέρ ή κατά. (...) Αν οι σελίδες αυτού του βιβλίου διαφέρουν σε κάτι είναι ότι αφήνουν βασικά τον ίδιο τον Καποδίστρια να μιλήσει μέσα από τα κείμενά του -τα γνωστά, αλλά ξεχασμένα ή παρανοημένα, και τα άγνωστα. Ασφαλώς είναι ο καλύτερος τρόπος για τη βαθύτερη και ειλικρινέστερη γνωριμία ενός ανθρώπου. Και η γνωριμία είναι συγκλονιστική. Είναι η μαρτυρία του ανθρώπου, που κρίνεται όχι μονάχα από τη μαρτυρία των πράξεών του αλλά και από όσα «είπε ή έγραψε περί του εαυτού του». Είναι η μαρτυρία του ανθρώπου που είχε τη δύναμη να πει στους κατηγόρους του μια επιγραμματική φράση, που θα ταίριαζε να γραφτεί στην επιτύμβια απέριττη πλάκα του τάφου του: «Δεν ζει ο άνθρωπος, ζει του έργο του».
(ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)