Η Ορθοδοξία ελπίς του κόσμου

Notes Pertaining to Physical Description: τ. 1: 331 σ., τ. 2: 415 σ., τ. 3: 303 σ.

Internal Bibliographies/Indexes Note: Περιέχει ευρετήριο.

Contents Note: τ. 1. Σώμα Χριστού -- τ. 2. Αλήθεια και ζωή. -- τ. 3. Ο εν Χριστώ άνθρωπος.

Summary or Abstract: τ.1ος: Στον πρώτο τόμο της σειράς "Ορθοδοξία, ελπίς του κόσμου", με τίτλο "Σώμα Χριστού", υπογραμμίσαμε ότι Ορθοδοξία εισέρχεται δυναμικά στον αποστατημένο κόσμο μας έχοντας επίγνωση της μοναδικότητας της. Προβάλλοντας την ουσία καί αποκαλύπτοντας το βάθος καί την πνευματικότητα της Εκκλησίας, σαλπίζει στην οικουμένη ότι ή χριστιανική αλήθεια είναι μία καί απαραχάρακτη. Καί χωρίς έπαρση, αλλά με αίσθημα βαθύτατης ευθύνης ενώπιον του Θεού, επιμένει ότι την αλήθεια αυτή, ολόκληρη καί αλώβητη, την κατέχει μόνο ή Ορθόδοξη Εκκλησία ως ιερή παρακαταθήκη. Γι' αυτό καί δεν αποκόπτεται από τίς ρίζες της παραδοσιακής ευσέβειας. Ούτε απομακρύνεται από τίς απαντήσεις καί τα "αιώνια όρια" πού έθεσαν οι θεοφόροι Πατέρες. Καλεί μάλιστα όλους εκείνους πού έχουν μετακινήσει αυθαιρέτως "τα όρια" των Πατέρων να εκτιμήσουν εκ νέου τόσο τα προβλήματα της ευδαιμονιστικής κοινωνίας μας όσο καί τίς απαντήσεις των Πατέρων καί να αναβαπτισθούν στην αειθαλή ζωτικότητα της πατερικής σκέψεως. Να αναβαπτισθούν όμως καί στο ήθος των αγίων καί στο γενναίο φρόνημα των μαρτύρων.

Summary or Abstract: τ.2ος: Όταν μελετήσουμε τα γεγονότα όπως εκτυλίσσονται στο πρόσωπο της γης· όταν παρατηρήσουμε όσα συμβαίνουν όπως πρέπει να τα παρατηρή ένας πνευματέμφορος άνθρωπος, θα διαπιστώσουμε αυτό που γράφει ό αετός της Πάτμου: Οι Ιππείς της Αποκαλύψεως (Αποκ. ς' 1-8) περιτρέχουν κυριολεκτικώς τον μικρό μας πλανήτη, του οποίου το έδαφος συνταράσσεται από τις δοκιμαστικές εκρήξεις των πυρηνικών βομβών ό ουρανός σκεπάζεται από τα νέφη των καυσαερίων και οι θάλασσες μολύνονται από τα υγρά απόβλητα των βιομηχανιών. Ο "ίππος ό λευκός", στον οποίο κάθεται Εκείνος που "εξήλθε νικών και ίνα νικήση" (Αποκ. ς' 2), δηλαδή ό Σωτήρας και Λυτρωτής μας, περιστοιχίζεται από άλλους τρεις ίππους. Τον ίππον τον "πυρρόν" (κοκκινωπόν) πού συμβολίζει, κατά την γνώμη έγκυρων ερμηνευτών, τον πόλεμο· τον ίππον τον "μέλανα" (μαύρον) πού συμβολίζει την πείνα, τον λιμό και την στέρησι· και τον "χλωρόν"(κίτρινον) πού συμβολίζει τις μολυσματικές ασθένειες και επιδημίες. Ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, ακούονται δαιμονικές φωνές, ότι ή τύχη του Χριστιανισμού ως θρησκείας έχει κριθή! Βεβαίως αυτό είναι το όνειρο και ό διακαής πόθος του αντίχριστου και των οργάνων του. Ο Χριστιανισμός όμως ζή, και ό Τριαδικός Θεός δοξάζεται ολονέν και από περισσοτέρους!

Summary or Abstract: τ.3ος: Ο τρίτος τόμος της σειράς "Ορθοδοξία, η ελπίς του κόσμου", που τιτλοφορείται "Ο εν Χριστώ άνθρωπος" ασχολείται με δύο μεγάλα και καίρια θέματα: Τη θέση των λαϊκών στην Ορθόδοξη Εκκλησία και το δυναμικό παρόν ή την κοινωνική δύναμη της Ορθοδοξίας στον κόσμο.
Στην Ορθόδοξη Εκκλησία δεν έχει θέση η κληρικοκρατία ούτε βέβαια και η λαοκρατία... Ούτε όμως και η ιδέα ενός βέβηλου λαού. Άλλωστε η αγία Γραφή -Παλαιά και Καινή- κάνει σαφή λόγο για την αγιότητα και τον ιερό χαρακτήρα του μέλους της Εκκλησίας του Χριστού. Η δήλωση του Κυρίου στον θεόπτη Μωϋσή "υμείς δε έσεσθέ μοι βασίλειον ιεράτευμα και έθνος άγιον" (Εξ. ιθ' [19] 6) επαναλαμβάνεται από τον κορυφαίο του χορού των Αποστόλων "υμείς δε γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον, λαός εις περιποίησιν" (Α' Πέτρ. β' 9).
Εξάλλου ο αετός της Πάτμου και μαθητής της αγάπης, ο οποίος είδε τη δόξα του Αρνίου, δηλαδή του Κυρίου Ιησού, άκουσε τους πρεσβυτέρους να υμνούν το Αρνίον με "ωδήν καινήν". Στον νέο εκείνον ύμνο έλεγαν και τούτο: Είσαι άξιος να παραλάβεις το βιβλίο και να ανοίξεις τις σφραγίδες του, διότι εσφάγης επάνω στο Σταυρό και με το αίμα σου μας εξαγόρασες, για να μας κάνεις κτήμα του Θεού, όσους πίστευσαν από κάθε φυλή και γλώσσα και λαό και έθνος. "Και εποίησας αυτούς τω Θεώ ημών βασιλείς και ιερείς, και βασιλεύσουσιν επί της γης" (Αποκ. ε' 9, 10): Δηλαδή· και αυτούς τους έκαμες βασιλείς και ιερείς προς δόξαν του Θεού μας, θα γίνουν δε συμμέτοχοι της βασιλείας του επί της γης, κληρονομούντες τα αιώνια αγαθά.
Κατά συνέπεια ο λαϊκός δεν μπορεί να είναι παθητικό στοιχείο. Πρόσωπο που δεν έχει θέση στην Εκκλησία. Αντίθετα οι λαϊκοί, ως πιστά μέλη της Εκκλησίας του Χριστού, τα οποία δέχθηκαν το άγιο Βάπτισμα και τη σφραγίδα του αγίου Χρίσματος, είναι οι "εκλεκτοί του Θεού άγιοι και ηγαπημένοι" (Κολασ. γ' 12), "συμπολίται των αγίων και οικείοι του Θεού" (Εφ. β' 19).
Στις σελίδες που ακολουθούν, η θέση των λαϊκών στην Εκκλησία εξετάζεται με κάθε λεπτομέρεια. Αναιρούνται οι υπερβολές και παρεκκλίσεις των Προτεσταντών και του Παπισμού στο θέμα αυτό, το οποίο τοποθετείται στην ορθή βάση του, όπως το κατανόησε, το έζησε και συνεχίζει να το βιώνει η Ορθοδοξία. Η οποία δεν λησμονεί ποτέ, ότι, όπως έγραφαν το 1848 στον Πάπα Πίον Θ' οι Πατριάρχαι της Ανατολής, "παρ' ημίν ούτε Πατριάρχαι ούτε Σύνοδοι εδυνήθησαν ποτέ εισαγαγείν νέα, διότι ο υπερασπιστής της θρησκείας εστίν αυτό το σώμα της Εκκλησίας, ήτοι αυτός ο λαός, όστις εθέλει το θρήσκευμα αυτού αιωνίως αμετάβλητον και ομοειδές τω των Πατέρων της Εκκλησίας". Ο ακοίμητος αυτός φρουρός της θρησκείας μας φανερώνει τη "συνείδηση της Εκκλησίας" και εκφράζει το γνήσιο φρόνημα και πλήρωμα της αληθείας. [...] (Από την εισαγωγή της έκδοσης)