Ο Γέρων Ιάκωβος

Contents Note: Τα στοιχεία περί του Γέροντος Ιακώβου προέρχονται από απομαγνητοφωνημένες συνομιλίες του, από επιστολές του και κυρίως από μαρτυρίες πνευματικών του τέκνων και προσκυνητών.
Κατετάγησαν σε τέσσερεις ενότητες:
Α΄. Διηγήσεις, οι οποίες αφορούν την ευλάβεια των προγόνων του Γέροντα, την παιδική του ηλικία, τους μοναχικούς του αγώνες και τις θεϊκές εμπειρίες του. Διηγείται ο ίδιος ο Γέροντας με τον χαριτωμένο τρόπο του υπερφυσικά προσωπικά του βιώματα και κατορθώματα, με φυσικότητα, με απλότητα και ταπείνωση.
Β΄. Νουθεσίες, στις οποίες περιλαμβάνονται σύντομες διδασκαλίες του για Ιερωμένους, μοναχούς και λαϊκούς και αναφέρονται κάποιες απόψεις του για διάφορα φλέγοντα θέματα.
Γ΄. Μαρτυρίες. Είναι καταθέσεις υπεύθυνες από πνευματικά του τέκνα, για γεγονότα που έζησαν, άκουσαν και είδαν κοντά του, κοντά σ’ έναν Άγιο, πού η ζωή του όλη ήταν διδαχή και προσφορά, θυσία και λατρεία.
Δ΄. Θαύματα μετά την κοίμηση. Μαρτυρημένα λίγα από τα πολλά που γίνονται συνεχώς στον τάφο του και σε όσους με πίστη επικαλούνται το όνομά του.

Summary or Abstract: Στην άνικμη πνευματικά εποχή μας η Χάρις τού Θεού δεν μας εγκατέλειψε. Ανέδειξε θεοφόρους Γέροντες, για να βοηθήσουν τον λαό με τα εξαιρετικά χαρίσματά τους. Ένας απ’ αυτούς είναι και ο μακαριστός Γέρων Ιάκωβος, Ηγούμενος της Μονής τού Οσίου ∆αυΐδ στην Εύβοια. Πασίγνωστος σήμερα, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σ᾽ όλον τον ορθόδοξο κόσμο. Ήδη πριν από την κοίμησή του είχε λάβει θέση Αγίου στην συνείδηση τού λαού.
Γεννήθηκε το 1920 στο Λεβίσι της Μ. Ασίας. Γνώρισε από μικρός την προσφυγιά με όλα τα επακόλουθα, φτώχεια, στερήσεις, κόπους και θλίψεις. Αλλά ανατεθραμμένος σε οικογένεια ευλαβή και διαθέτοντας ζήλο και αγάπη για τον Χριστό, αγωνίσθηκε από μικρός με προσευχή, νηστεία και ασκητικό τρόπο ζωής. Βοηθούσε τούς φτωχούς γονείς του, προς τούς οποίους είχε πολλή αγάπη, σεβασμό, υπακοή. Από μικρός πρόσεχε πολύ στον εαυτό του και στις συναναστροφές. Θυσίασε τις σπουδές του, για να μην ζημιωθή πνευματικά. Έζησε στο χωριό Φαράκλα τής Ευβοίας μέχρι την στρατιωτική του θητεία. Μετά την απόλυσή του αποκατέστησε την αδελφή του και αφιερώθηκε οστον Θεό, γενόμενος μοναχός στο Μοναστήρι της περιοχής του, στον Όσιο ∆αυΐδ. Εκοιμήθη οσιακά στίς 21 Νοεμβρίου 1991.