Νίκων ο Μαυρορείτης Μοναχός (π. 1025-π. 1105) (Personal Name)

Nikon of the Black Mountain (born c. 1025, died c. 1105) was a Byzantine soldier, monk and author. Born at Constantinople around 1025 to a family of archontes, Nikon served in the army under Constantine IX (r. 1042–1055). He never received a formal education and considered himself "simple, uncultivated and completely ignorant". Acting on a vision of the Virgin Mary, he retired to a monastery on the Black Mountain founded by Luke, the former metropolitan of Anazarbos, who also tonsured him. After the death of Luke, Nikon incurred the displeasure of his brother monks by striving to enforce rigid discipline. He was eventually forced to leave. He tried to establish his own monastery, but ultimately settled in the monastery founded by Simeon Stylites the Younger on the Wondrous Mountain. In 1084, the Sultanate of Rum conquered Antioch. Nikon moved to the monastery of the Theotokos tou Roidiou (Virgin of the Pomegranate) for safety. There he died between 1100 and 1110. Nikon produced two major compilations of ecclesiastical texts: the Pandektai, a collection of conciliar and patristic writings on canon law for wandering monks, and the Taktikon, a collection of forty chapters of authoritative texts on liturgical problems. The latter included a typikon initially intended for the community he founded, but they rejected it and the community disbanded. The typikon was taken up by the monastery of the Virgin of the Pomegranate. The Pandektai was written while he was still on the Black Mountain. Both his works were early translated into Arabic and Slavonic. From the 13th century, the Taktikon was the main authority in Russian monasticism. (Wikipedia) Μονή Ροϊδίου στο Μαύρο Αλαμανό Όρος Μονή που ίδρυσε ο μοναχός Νίκων ο Μαυρορείτης. Ο Νίκων γεννήθηκε γύρω στο 1025, «εις τα αντίπερα μέρη της Κωνσταντινουπόλεως». Παρακινούμενος από το πνεύμα της ξενιτείας, όπως λέει ο ίδιος, αναχώρησε προς την Ανατολή για το Μαύρο Όρος, του οποίου η φήμη για τους εκεί ασκητές έφθανε μέχρι την πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας, όπου υποτάχθηκε στον Λουκά, τον μετέπειτα μητροπολίτη Αναζάρβεως. Ο Λουκάς ως μοναχός είχε ζήσει για κάποιο χρονικό διάστημα στη σπηλιά του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου «εις τα ανώτερα μέρη της Αντιοχείας». Ο Νίκων είχε στη διάθεσή του την πλούσια βιβλιοθήκη της Μονής του αγίου Συμεών στο Θαυμαστό Όρος, στην οποία μονή έζησε για πολλά χρόνια. Εκεί συνέλεξε διάφορα τυπικά μονών, με αποτέλεσμα να γίνει ένας πρώιμος, τρόπον τινά, λειτουργιολόγος. Στη συνέχεια τον βρίσκουμε στο Μαύρο Αλαμανό Όρος στη Μονή της Θεοτόκου του Ροϊδίου, όπου και διατηρεί πολύ καλές σχέσεις με τους ορθόδοξους Αρμένιους τους επιλεγόμενους «Τζιάτους». Ο Νίκων ο Μαυρορείτης διατηρεί αλληλογραφία με τον ηγούμενο του Κουτσοβέντη «κύρη Γεώργιο». Ο Νίκων προσφωνεί το Γεώργιο «πνευματικέ τίμιε πάτερ», ο δε ίδιος σε σχέση με τον Γεώργιο ταπεινώς δέχεται να είναι το ανάξιο παιδί του. (Mητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος, «Μικρά Ασία - Συροπαλαιστίνη: Η πνευματική ενδοχώρα των Κυπρίων(Αλαμάνοι Άγιοι)», Εισήγηση στο Α Διεθνές Συνέδριο Κυπριακής Αγιολογίας, το οποίο πραγματοποιήθηκε στο Συνοδικό της Ιεράς Μητροπόλεως Κωνσταντίας - Αμμοχώστου στο Παραλίμνι, μέσα στα πλαίσια των δραστηριοτήτων της Πολιτιστικής Ακαδημίας "Άγιος Επιφάνιος")