Αγία Γραφή Π.Δ. Βασιλειών Α΄-Δ΄ (Title)

Το Α΄ και Β΄ Βασιλειών (ή Α΄ και Β΄ Σαμουήλ όπως λέγονται στην εβραϊκή βίβλο) είναι δύο από τα βιβλία του κανόνα της Παλαιάς Διαθήκης. Κατατάσσονται στα λεγόμενα «Ιστορικά Βιβλία» της Παλαιάς Διαθήκης, ενώ στην Εβραϊκή Βίβλο στην ομάδα «Προγενέστεροι Προφήτες». Το βιβλίο Α' Βασιλειών μαζί το Β' ως ενιαίο έργο, εκθέτουν την ιστορία του Ισραηλιτικού λαού από το τέλος της εποχής των Κριτών μέχρι το τέλος της βασιλείας του Δαβίδ (1020-961 π.Χ.). Κατά την περίοδο αύτη οι ισραηλίτες αποκτούν σταδιακά εθνική οντότητα με τη βοήθεια της καθιέρωσης του θεσμού της Μοναρχίας, που συνενώνει τις φυλές τους και συσφίγγει τους εθνικούς τους δεσμούς. Το Γ΄ και Δ΄ Βασιλειών (ή Α΄ και Β΄ Βασιλέων όπως λέγονται στην εβραϊκή βίβλο) κατατάσσονται επίσης στα λεγόμενα «Ιστορικά Βιβλία» της Παλαιάς Διαθήκης, ενώ στην Εβραϊκή Βίβλο στην ομάδα «Προγενέστεροι Προφήτες». Το βιβλίο Γ΄ Βασιλειών αναφέρεται στη ζωή και τα έργα του Σολομώντα, του τελευταίου βασιλιά του ενιαίου βασιλείου και στους βασιλείς του Ισραήλ και του Ιούδα έως τον Οχοζία και τον Ιωσαφάτ. Μετά την εδραίωση του στο θρόνο και την οργάνωση του κράτους του, ο Σολομώντας προχώρησε στην οικοδόμηση του ναού της Ιερουσαλήμ, που συνιστά αναμφίβολα το σπουδαιότερο έργο της βασιλείας του. Και σε αυτό, όπως και στο Δ' βιβλίο, παρουσιάζεται η από μέρους των αρχόντων των δυο ανεξαρτήτων ισραηλιτικών βασιλείων αρνητική στάση απέναντι στον Γιαχβέ και τη λατρεία του, γεγονός που επιφυλάσσει δεινά για το λαό τους. Παρ' όλ' αυτά, ο Θεός παραμένει ανεκτικός αναμένοντας μετάνοια. Εντωμεταξύ, οι αληθινοί προφήτες και όχι οι ψευδοπροφήτες είναι οι γνήσιοι εκφραστές μονοθεϊσμού και επικρίνουν με παρρησία όσους έπραξαν «το πονηρόν εν οφθαλμοίς Κυρίου» εξαγγέλλοντας την τιμωρία του αποστάτη λαού τους από τον Γιαχβέ. Η αμαρτία του Ισραήλ προέρχεται κυρίως από την αδυναμία του να ακούσει τους προφήτες. Στο πρώτο μέρος του βιβλίου Δ' Βασιλειών, ολοκληρώνεται ο κύκλος των σχετικών με τη δράση του προφήτη Ηλία αφηγήσεων και στην συνέχεια ακολουθεί ένας δεύτερος κύκλος με επεισόδια από τη ζωή του προφήτη Ελισαίου, στο πλαίσιο των οποίων συνεχίζεται και η έκθεση της ιστορίας των δύο βασιλείων. Το βιβλίο ακολουθεί τη χρονολογική σειρά της διαδοχής στη διακυβέρνηση μέχρι την οριστική κατάλυση αμφοτέρων και τον τερματισμό ταυτόχρονα του μοναρχικού πολιτεύματος στο αρχαίο Ισραήλ. Και σε αυτό, όπως και στο Γ' βιβλίο, παρουσιάζεται η από μέρους των αρχόντων των δυο ανεξαρτήτων ισραηλιτικών βασιλείων αρνητική στάση απέναντι στον Γιαχβέ και τη λατρεία του, γεγονός που επιφυλάσσει δεινά για το λαό τους. Παρ' όλ' αυτά, ο Θεός παραμένει ανεκτικός αναμένοντας μετάνοια. Εντωμεταξύ, οι αληθινοί προφήτες και όχι οι ψευδοπροφήτες είναι οι γνήσιοι εκφραστές μονοθεϊσμού και επικρίνουν με παρρησία όσους έπραξαν «το πονηρόν εν οφθαλμοίς Κυρίου» εξαγγέλλοντας την τιμωρία του αποστάτη λαού τους από τον Γιαχβέ. Η αμαρτία του Ισραήλ προέρχεται κυρίως από την αδυναμία του να ακούσει τους προφήτες. Στον αρχαίο εβραϊκό κανόνα της Παλαιάς Διαθήκης, τα βιβλία Γ' Βασιλειών και Δ' Βασιλειών αποτελούσαν ενιαίο έργο, το οποίο οι Ο' μεταφραστές για λόγους μάλλον πρακτικούς το διχοτόμησαν. (Βικιπαίδεια)