Νικόλαος ο Υδρουντινός Ιερομόναχος (1155/60-1235) (Personal Name)

Ο κατά κόσμον Νικόλαος ο Υδρουντινός (ως μοναχός Νεκτάριος, γεννήθηκε περ. 1155/60 στον Υδρούντα [το σημερινό Οτράντο] - πέθανε 9 Φεβρ. 1235) υπήρξε Έλληνας ηγούμενος της μονής των Κασούλων της Κάτω Ιταλίας και συγγραφέας. Έλαβε ευρύτατη μόρφωση, μάλλον στην κοντινή μονή των Κασούλων, ένα από τα σημαντικότερα κέντρα ελληνικής παιδείας στην Απουλία. Το 1205 τον βρίσκουμε στη μονή ως ιερομόναχο, ενώ πριν την κουρά του είχε εργαστεί στη γενέτειρά του ως ελληνοδιδάσκαλος (γραμματιστής). Επειδή χειριζόταν τόσο τα λατινικά όσο και τα ελληνικά, χρησιμοποιήθηκε ως διερμηνέας το 1205/7 από το Βενέδικτο, καρδινάλιο - πρεσβύτερο της Αγίας Σωσάννης, και το 1214/15 από τον Πελάγιο Γκαλβάνι, καρδινάλιο - επίσκοπο του Αλβάνου, στα ταξίδια τους στη Λατινική Αυτοκρατορία της Κωνσταντινουπόλεως, τα οποία απέβλεπαν στην ένωση των εκκλησιών. Το 1223/4 συμμετείχε σε διπλωματική αποστολή του δυτικού αυτοκράτορα Φρειδερίκου Β' προς την αυλή της Νικαίας και το 1232 εκπροσώπησε τις ελληνικές εκκλησίες της Απουλίας στην παπική έδρα. Μετέφρασε από τα ελληνικά στα λατινικά και αντίστροφα σειρά κειμένων, κυρίως λατρευτικών, όπως η Λειτουργία του Μ. Βασιλείου και η αποδιδόμενη στον πατριάρχη Γερμανό A΄ εξήγηση (Ιστορία μυστική) της θείας λειτουργίας. Συνέγραψε ακόμη και δικά του έργα, όπως ποιήματα κι επιστολές. (Βικιπαίδεια)